امین میری:

باید اجازه داده شود سینما بدون ممیزی به موضوعات بپردازد

به گزارش خبرنگار سینمایی پایگاه خبری ستارگان به نقل از برنا؛ «امین میری» بازیگری است که با «آیینه‌های روبرو» آغاز کرد، با «شبی که ماه کامل شد»، درخشید و با «ابلق»، «بیرو»، سریال «سقوط» و... شهرت را به کارنامه‌ی کاری‌اش گره زد. 

این بازیگر که تَن‌گُفت، بَدن و بَیان را به خوبی رعایت می‌کند و جایگاه خودش را در سینما تثبیت کرده است؛ این اواخر، فیلم سینمایی «کُت‌چرمی» و نمایش «آخرین سه‌شنبه‌ سال» را در تماشاخانه‌ی ایرانشهر روی  صحنه دارد. به همین بهانه خبرنگار گروه و فرهنگ برنا گفت‌وگویی با او داشته است که در ادامه می‌خوانید.

*این روزها نمایش «آخرین سه‌شنبه سال» به کارگردانی «الهام شعبانی» را در تماشاخانه‌ی ایرانشهر به روی صحنه می‌برید و با این اثر، پرونده‌ی یک مفسد اقتصادی و مسائل پیرامون آن را بازگو می‌کنید. کمی در خصوص این اجرا برایمان بگویید. 

فیلم‌های معمایی_جنایی را از کودکی دوست داشتم. به یاد دارم دهه‌‌ی ۷۰ هفته‌نامه‌ای به نام «حوادث» وجود داشت که برخی از بازپُرس‌ها پرونده‌های ویژه‌ی قتل را در آن منتشر می‌کردند اما بعدها به دلیل تشویش اذهان‌عمومی این هفته‌نامه توقیف شد. سوژه‌ی «آخرین سه‌شنبه سال» هم از آن‌جایی که به مفسدین اقتصادی، خبرنگاران و پرونده‌ی قتل ربط داشت برایم بسیار جالب شد و پذیرفتم که در آن بازی کنم.

*تاکنون بازخوردها و واکنش‌ها از این نمایش چگونه بوده است؟ 

به هر حال هر اثری که ساخته می‌شود موافقان و مخالفانی دارد و این امری کاملا بدیهی است. نمایش «آخرین سه‌شنبه سال» هم از این مسئله مستثنی نبود. در کل بر اساس بازخوردهایی که گرفتیم اکثر مخاطبان، کار را دوست داشتند و با آن ارتباط برقرار کرده بودند. 

*زمانی که پرونده‌ی کاری شما را بررسی می‌کنیم متوجه می‌شویم که اکثرا در آثار اجتماعی(که گاها سیاسی و ملتهب هستند) نقش‌آفرینی کرده‌اید. این‌گونه از کارها برای شما دغدغه‌ محسوب می‌شود یا انتخاب‌هایی کاملا تصادفی است؟ 

نقش‌های چالش‌برانگیز و سخت برایم جذاب‌تر هستند. سعی می‌کنم کاراکترهایی را انتخاب کنم که پیش از آن تجربه نکرده‌ باشم. برای مثال وقتی قرار بود فیلم‌ «کُت‌چرمی» را بازی کنم مدام به این فکر می‌کردم چگونه نقش یک شخصی که در ارگان یا بهزیستی کار می‌کند را  به درستی درک‌ کنم و شخصیتی متفاوت از او بسازم. در ابتدا باید کلیت قصه برایم جذاب باشد. ترجیج من انتخاب آثاری است که در گونه‌ی اجتماعی و جنایی_معمایی هستند. فیلم‌هایی که خط‌قرمزها را رد می‌کنند و جسارت بیان حقایق را دارند. به‌نظرم تئاتر و سینما باید اجازه داشته باشد بدون ممیزی و سانسور به موضوعات گوناگون بپردازد و در خصوص آن‌ها حرف بزند. 

*چرا به آثار معمایی و جنایی در سینمای ما کمتر پرداخته می‌شود؟ 

به همان اندازه که فیلم‌های معمایی و جنایی برای مخاطبان جذاب است؛ پروسه‌ی بسیار دشواری را عوامل یک اثر باید طی کنند تا کاری با کیفیت و قابل‌باور ساخته شود. یعنی دقیقا باید مانند یک قاتل و کارآگاه فکر و عمل کنی. برای ساخت یک اثر در این ژانر باید بارها و بارها فیلمنامه خوانده و بررسی شود تا هیچ خطایی در آن وجود نداشته باشد. 

*این روزها شاهد تیپ‌ها، افه‌ها و لحن‌های تکراری هستیم. دیگر فیلمنامه‌های اصولی و شخصیت‌هایی را که بتوان به آن‌ها نگاه دراماتیک و تراز داشت بسیار کم داریم. این مسئله چه اندازه شما را به عنوان یک بازیگر با مشکل مواجه کرده است؟ 

بازیگری شغلی است که هرچه در آن‌ پیش بروی کار سخت‌تر می‌شود. این حرفه برعکس بقیه‌ی شغل‌ها و مهارت‌ها مدام ذهنت را درگیر می‌کند بنابراین وقتی چند نقش متفاوت را بازی می‌کنی از چیزهایی که در مغز داری کمک می‌گیری و هرچه ‌را که بلد بودی خرج‌ می‌کنی اما بلاخره آن‌ها هم تمام می‌شود و در خلق کاراکتر جدیدت دستت خالی می‌ماند. مثلا نمی‌توانی یک حرکت دست یا لحن را در چند اثر تکرار کنی، چرا که این تکرار به چشم مخاطب آمده و کار تو را خراب می‌کند. برای مثال من در چند کار نقش پیرمرد را بازی کردم، پس از آن تا مدت‌ها هر نقشی که به من پیشنهاد می‌شد نقش‌هایی بودند که در آن مسن بودم. موضوعی که ذهن مرا درگیر می‌کرد این بود که نقش پنجمین یا ششمین پیرمرد را چگونه باید بازی کنم و چه کاری کنم که متفاوت‌تر از قبلی‌ها باشد، به هرحال باز آفریدن نمونه‌ای جدید، کار دشواری است و این موضوع بازیگر را به تکرار می‌اندازد.

*در حال حاضر مشغول چه کارها و فعالیت‌هایی هستید؟ 

در سال گذشته نزدیک به ۷_۸ فیلم کوتاه بازی کردم که این‌حجم از کار برای خودم هم عجیب بود، در کنار آن مشغول نمایش «خداحافظی نکردی با نجمه، سورچی» به نویسندگی «حمیدرضا آذرنگ» و کارگردانی «آرش دهقان‌شاد» هستم که در شهریور ماه به روی صحنه خواهد رفت. 

*همکاری با حسین میرزامحمدی در «کُت‌چرمی» چگونه شکل گرفت؟ 

به واسطه‌ی «پیمان حجازی» با «حسین میرزامحمدی» آشنا شدم. فیلمنامه‌ی دقیق و اصولی «کُت‌چرمی» موجب شد که بخواهم در آن بازی کنم. البته این را هم بگویم که این فیلم با کلی ممیزی مواجه شد و تقریبا ۳۰درصد فیلمنامه و نقش من دست‌خوش تغییر قرار گرفت.

*بازی مقابل «جواد عزتی» چطور بود؟ 

این فیلم اولین تجربه‌ی کاری من با «جواد عزتی» بود. او به عنوان پارتنرِ مقابل بسیار خوش‌انرژی و اهل تعامل است؛ فکر می‌کنم همین تعامل باعث بهتر شدن سکانس‌های ما در فیلم «کُت‌چرمی» شد.